Goodmorning Vietnam!

Joepie het 4e vlaggetje kan ook aan de verzameling worden toegevoegd:).

Mijn laatste verhaal eindigde in Cambodja dus dan ga ik naar ook maar weer verder. De busreis naar Sihanoukville was er een van 4 uur. Maar als je me had verteld dat het er 6 of 7 waren had ik je ook geloofd. Het reizen begint zo'n onderdeel van je leven uit te maken dat je amper in de gaten hebt hoelang je in een bus zit.
Na een aankomst in de badplaats werd ons verteld dat gebruik konden maken van een gratis busje naar het centrum van de stad. Nou dat mooie busje was nergens te bekennen, wat er wel weer genoeg waren, waren de tuktuks. Samen met een stel Engelsen en een Amerikaanse maar een tuktukje gepakt en op zoek gegaan naar een guesthouse bij het strand.

Na een goed ontbijt van eieren en baguette (ik kan nog steeds geen rijst/noodles naar binnen krijgen s'morgens), maar op onderzoek gegaan naar het strand. Het hele strand bleek vol met barretjes te zitten, waar je goedkoop kon drinken en ook het nuttigen van joints en "happy" pizza's was zeer populair. Na een uur op en strandbed gelegen te hebben kwam ik er weer achter dat ik absoluut niet het geduld heb om een hele dag daar te liggen en niks te doen. Ik ging dus maar op onderzoek uit naar wat lekker eten en leuke barren.

Ik blijf het bizar vinden dat overal waar je komt in Azië zie je (vaak dikke) oude mannen met veel te jonge hele dunne Aziatische meisjes lopen hand in hand. Aan het verkeer kun je wennen, aan het eten wen je zeker maar hier zal ik niet zo snel naar kunnen kijken en het normaal kunnen vinden...

De volgende dag had ik zin in een grote strandwandeling en dat kwam mooi uit, want er was genoeg strand om te ontdekken. Na een uurtje lopen kwam ik bij een veel rustiger strand met ook veel minder oude mensen en irritante Russen. Na deze wandeling kwam ik een stel tegen dat ik in het noorden van Laos al was tegengekomen bij de grotten en nu net zoals mij lekker bij het strand zaten. Na gezellig wat biertjes te hebben gedronken werd ik uitgenodigd om samen met deze mensen een kerstdiner te gaan eten in een mooi restaurant. Na een mooie avond toch wel vrolijk mijn bed ingedoken.

Ik twijfelde om nog een paar weken alleen door Thailand te gaan reizen voordat Fabian komt, of om nog een nieuw land er bij te pakken: Vietnam. Door al de mooie verhalen die ik heb gehoord over Vietnam besloot ik om die dag een visum aan te vragen bij het guesthouse. Daar werd me gezegd dat mijn visum de volgende dag voor 5'en klaar zou zijn, ik wilde geen tijd verliezen dus boekte meteen een nacht/slaapbus naar Ho Chi Min City (Saigon).

Dat bleek een beetje simpel gedacht van me want zoals ik al wel had ervaring nemen ze het niet zo nauw met de tijd zoals in Nederland. Uiteindelijk kreeg ik 30 minuten voor ik zou worden opgehaald toch nog mijn paspoort en visum binnen zodat ik veilig de grens zou kunnen oversteken naar Vietnam!

De nachtbus was best wel een fijn ritje. De eerste 3 uur naar Phnom Phen zaten we in een gewone bus, maar erna kwamen we in een slaapbus terecht. In deze slaapbus staan een stuk of 30 bedden (1.60 lang). Ik had mazzel want de plek naast mij bleef leeg zodat ik lekker languit kon slapen richting de grens met Vietnam. Na een redelijk nachtje te hebben geslapen kwam ik aan in de enorme stad met 6 miljoen inwoners: Ho Chi Min City.

In elk zijstraatje van het toeristische gedeelte zit wel een guesthouse of een homestay. Natuurlijk is dit voor een gevaar omdat de kans groot is dat er zal verdwalen, wat uiteindelijk ook gebeurde natuurlijk.
Meteen het heerlijke streetfood uitgeprobeerd waar je op mini stoeltjes zit langs de straat en het eten 2 meter van je vandaan wordt gekookt door meestal een oud mannetje.

Saigon en Vietnam staat ook bekend om het enorme aantal brommertjes op de wegen. Ik besloot in plaats van een georganiseerde tour langs de bezienswaardigheden te maken achterop een brommer te stappen en met deze man langs alle musea en pagodes te touren. Dit was zelfs nog chaotischer dan in Cambodja en Thailand! Na een dag vol touren samen wat gegeten met deze man en best wat te weten gekomen over de cultuur.

Vietnam heeft natuurlijk een afschuwelijke geschiedenis ook door de oorlog de oorlog die Amerika tegen Vietnam besloot te voeren. Hiervoor is een heel museum gemaakt in de stad. De verhalen die je daar leest en hoort zijn echt verschrikkelijk en de foto's van misvormde kinderen en volwassenen misschien nog wel angstaanjagender. Van de misvormde ongeboren feutussen op sterk water wordt je ook niet bepaald vrolijk van.

Ik heb hier enorm mooie foto's gemaakt maar helaas werd ik die avond na een gezellig avondje eten en drinken met een Australisch gezin overvallen door een paar mannen. Doei telefoon, camera en 1 miljoen dong (50 dollar). Daags erna met de eigenaar van mijn guesthouse naar de politie gegaan aangezien ze daar blijkbaar amper Engels sproken. Als het goed is kan ik bijna alles declareren bij de reisverzekering, dus dat scheelt weer wat. Vandaag alweer een goedkope camera gekocht en een simpele telefoon zodat ik toch weer even vooruit kan.

Vanavond ga ik naar een Vietnamees circus waar ik nogal nieuwsgierig naar ben en morgen gaat de reis waarschijnlijk verder naar Nha Trang wat een tussenstop voor me zal zijn richting Hue en Hoi An waar en uiteindelijk Halong Bay en Hanoi waarvan ik de 16e weer terug naar Bangkok vlieg.

Alvast een gelukkig 2013!

Lex